Zakochanie....

uwielbiam gdy trwa, powraca i wywraca mój świat do góry nogami. W takich chwilach uśmiecham się do wszystkich i jestem przykładem dobrego zachowania (proszę, przepraszam, dziękuję, może Pani/Pan usiądzie, proszę przodem, jaki śliczny piesek, tak oczywiście nie przeszkadza mi ta torba na moich kolanach)...

O tak! stan zakochania doprowadza mnie do czynów najróżniejszych :D

Ostatnio...

...wróciła do mnie TA piosenka i jej tekst...

a za nią inne piosenki, pieśni i pieśniarze.



I krzyczeć i płakać i skakać i potrząsać głową i wirować wokół

własnej osi...

Ciesze się...

że wyzbyłam się beznadziejnego ROMANTYZMU...bycia ROMANTYCZKĄ - wzdychającą księżniczką zagubioną w brutalnej rzeczywistości.

Jak to dobrze mieć dystans, poczucie humory, potrafić być jadowitym i cynicznych, śmiesznym i dobrym, złym i złośliwym, wzruszonym i obojętnym, praktycznym i estetycznym..

Beznadziejnie to jestem tylko zauroczona i rozkochana w szarej codzienności...

Bez och! ach! i na ziemię bach!...

Hotel...

i hotelowy telewizor.

Skąd taki a nie inny dobór programów TV...rany!!!!!!

A w pokoju nie ma radia :/ zostaje więc albo Klan, albo MariaLuisa, albo VIVA i ups..ups.. rytmy

Przymusowe odkrycie muzyczne popołudnia.. :/

Cascada "Dangerous"

i polski koszmar R&B 21 Allstars "Powinnaś być ze mną"

i nie wiem co jest gorsze czy tekst czy teledysk....powinnaś być ze mną dengerous.... bleeeeeeeeeh

Hlip..hlip..

bez powodu. Tak po prostu z słodkiej tęsknoty za ciepłem, z nadzieją na jutrzejsze powitanie :)

Wyjazdy, dwudniowe nieobecności, powroty i powitania. To nowość w moim życiu, to coś do czego muszę się przyzwyczaić i czego się nauczyć.

Nie jest łatwo, czuję niepokój przed wyjazdem, źle się czuje sama w hotelowym pokoju, mam wrażenie uciekającego czasu.
Natomiast jest ta druga strona - oderwania od codzienności aby jutro wszystko opowiedzieć Jemu, Im...

No i pościel w hotelach pachnie tak inaczej...wiecznym wypraniem, bez konkretnego zapachu, niczyja i bezosobowa....

niechcemisię...

mętlik i zimne stopy.

Nie chcę ale muszę...brrrr

Odespać...

czyli nabyta aspołeczność.

Lubię moich znajomych, lubię poznawać nowych ludzi...ale dziś i przez kilka następnych dni mam ochotę na 4 ściany, Nas, ciepło i luz...bez innych, nowych, starych i nieznajomych...

No i spać mam ochotę, odespać, przespać, dospać...energii mi potrzeba i ciepła.

Hotelowe opowieści...

to pierwsza taka noc. Sama w obcym pokoju. Z moją lekko paranoiczno-lękową naturą może być ciekawie.

W domu przy stole zastępy graja w planszówki....

Ciekawe czy dom trochę za mną zatęskni.

Oglądam zdjęcia....

odkąd stałam się fotografem amatorem w ogóle nie ma mnie na zdjęciach...


Smutno mi, nie wiem jak wyglądam w oczach innych.

Lenistwo usprawiedliwione..

leżenie w łóżku do 13:00...i dłużej, gdy w gardle drapie, w głowie dzwoni a temperatura ciała nie może się ustabilizować.

Nie wiem czy się martwić czy też nie, tak dobrze mi się...czyta, je, ogląda filmy, pisze, czyta, je...w łóżku...

Tylko brak mi kogoś do zarażania... :)

Przyczyna uśmiechu...

czy opuchnięte gardło może być przyczyną uśmiechu?

Może :)

Gdy z powodu choroby dostajemy herbatę do łóżka, całusa w czoło i ciepły koc.

I jak można sobie siedzieć we dwoje, każde w swoim świecie....co chwila donosząc o nowinkach :D


P.S. Donoszę, że sąsiad za ściany/ albo współlokator sąsiada zza ściany głuchnie - coraz wyraźniej słychać TV i coraz głośniejsze są rozmowy. A sam sąsiad coraz bardziej nerwowy się robi - słońca Panie Sąsiedzie, słońca i spacerów!!!!

Z nowym krokiem, nowym rokiem..

Jaki poranek - taki cały dzień...
Jaki poniedziałek - taki cały tydzień..
Jaki Sylwester/Nowy Rok - taki cały rok...

A ja nie lubię Sylwestra. W świątecznym i poświątecznym szale zapomniałam co to odpoczynek, lekka głowa i wolna chwila. Wczoraj chciałam spać a nie mogłam, dziś też chce spać i jakoś nie wyjdzie.

Pod powiekami łzy a w głowie pustka, smutna i dołująca nie-myśl totalna. Nie dzieje się źle. Dzieje się dobrze, tylko mi jakoś nie może być lekko.

W internecie szumi od podsumowań, planów, obietnic i postanowień.

Ja sobie tylko pożyczę, sama sobie i dla siebie.

chcę czuć to ciepło, które czuję co rano, wieczorem i w ciągu dnia,
odczuwać tą radość, którą słyszę przez telefon i przy stole,
tą szanse co ją mam wykorzystać w 150 albo 200%,
tą energię co się zgubiła odnaleźć,
tą zazdrość co się we mnie czasami budzi zabić...

Ale w nie-myśli smutnej uśmiecham się do tych kilku chwil, do tych uśmiechów i minutek przebłysków szczęśliwości co są tu cały czas, tylko mi czasami znikają z pola widzenia:]